Yaşım önemli değil kim olduğum da, sadece bazı şeyleri sorgulamak istiyorum, zaten yapabildiğim en iyi şey bu herhalde, yada kendi yapabildiğim tek şey. Şu anda bir şeyler yazmaya çalışıyorum, sonucunda ne çıkacağını bende bilmiyorum, hatta umursamıyorum, istediğim tek şey sadece biraz yazmak. Yazarken çok fazla özen göstermeye de ihtiyacım yok, yazdığım şeyin iyi yada kötü olmasını da umursamıyorum. Sanırım beni ilgilendiren şey yazarken oluşturabileceğim karakterlerde kendimden bir şeyler olması yada onu kendi kafamdan yaratmış olacağım için bana ait diyebileceğim tek şeyin o karakter olması, yada yazdığım bir hikayede oluşturduğum ve orada yaşamak istediğim bir mekan. Hikaye yazmak ; özgürlüğün diğer bir ifadesi benim için, istediğim her şeyi yapmakta özgürüm, oluşturacağım yaşama kimse karışamaz, hikayemde yaptıklarım için kimse beni sorgulayamaz. Hem yazdığım şeyin birileri tarafından okunması, okunmuş olması da gerekmiyor benim için, sadece bir şeyler yazayım. Bir kağıt parçasına, bir bilgisayar diskine, bir ajandaya yada bir ağaç kabuğuna yazılmış olması önemli değil, önemli olan yazdığım şeylerin kafamdan başka bir yere gitmiş olmaları benden uzaklaşmaları, hayali yaşamın, karakterlerin, tüm o istenen şeylerin kafamdan çıkmaları ve onları yazdığım yerlerde benden uzak yaşamaları. Ancak bu şekilde özgür olmadan yaşamam gereken bu dünyada tutunabilirim, yani bana özgürlüğü hatırlatacak olan, hayallerim, tutkum, hırsım, duygularım, onlardan kurtulmanın tek yolu onları yaşayabilecekleri tek yere yani özgürlüğe ancak hikaye yazarak gönderebilirim.
Gecenin bir yarısında kafamda dolaşan şeyleri bir yerlere yazmak için, aldığım alkolün veya gece karanlığının bana cesaret vermesine de ihtiyacım yok, çünkü sadece kendim için yazıyorum ve kafamdakiler tamamen beni bıraktıklarında onları da yok ediyorum. Tıpkı bir filmdeki gibi; bir kişinin iyiliği için ondan önce uzaklaşıp sonra onu öldürmek. Canice ama onların acı çekmesini istemiyorum.
Tüm bu olanların bana tabii ki zararı da var, kolay olmuyor bunca bunalımlı gecenin sabahında mutlu uyanmak. Kayboluyorum, kendimi tam anlamıyla ruhsuz hissediyorum, bu sayede pek de rahatsız olmadığım şey oluyor; insanlardan uzaklaşıyorum. İstediğim yalnızlık değil, sadece insanlarla bir araya geldiğinde tüm bu kurtulmak isteğim şeyler tekrar oluşuyor ve benim yine onlardan kurtulmam gerekiyor. Tıpkı bu yazıya da yapacağım gibi.
Cem
