Ekşi bir nar tadı aldım

Bir kavak ağacı değildi söz konusu olan ama o boydaki bir çocuk için aksini iddaa etmek zordu doğrusu.
İlk bakışta kaşlarıyla bir bütünmüş izlenimi yaratan küt kesilmiş parlak,saman rengi saçları vardı.Saçları,her ay aksatmadan dedesiyle birlikte gittikleri 'çarşı'da berber çırağından gördüğü amerikan tıraşını çok sevmesiyle bu küt hali almıştı.Dedesiyle münasebeti bununla sınırlı değildi:Her akşam çarşıdan getirilen sakızların oluşturduğu ciddi bir koleksiyon ve koca evde dedeyi güldüren tek hadise olarak giyilen dede kıyafetleri ve takkeler,cengiz'i bir imam aynı anda salaş bir ayyaş gibi gösteriyordu.Nede olsa dede dini bütün bir insandı..
Gündüz evde,camdan kalelerin tuz buz edilmesi ve akşamüstü bahçede çalışanlara sataşmalarla geçiyordu zamanı.Hatta bir keresinde dev kazanda yapılan pekmeze sapanından çıkan sert toprak parçasını isabet ettirmişti ve mutluluk iksiri en son eklenen madde ile bir anda çocuğa karşı kötülük tohumlarının filizlenmesine sebebiyet vermişti.Sapan en büyük tutkusuydu.Onunla hep tırmanabilmeyi hayal ettiği o büyük ağacın yanındaki nar ağacının altına pusu kurup gelen kuşları avlıyordu.Nasılda deli gibi istiyordu o uzun kalın gövdeli ağaca tırmanmayı ama ağaç,çivileri çapraz basamaklar şeklinde bağrına çakmayı akıl edemeyen çocuğa hep yüksekten bakıyordu.Cengiz'in en sevdiği meyveleri sunuyordu o yaşlı kollar.Aslında yerdekileri yiyebilirdi ama gurur meselesi yapmıştı bu olayı.Bir kuş sürüsünün yaklaştığını farketti,herzamanki yerini aldı ve cebinden sadece avlanmak için(bazen arkadaşlarıyla konserve kutularına vurmak için yarıştıklarında da kullanırdı)kullandığı oval taşlardan birini çıkardı ve sapanın kulağına yerleştirdi.İşini ustaca yapıyordu,soğukkanlıydı.Nişan aldı ve fırlattı taşı,hemen sonra filmlerdeki planörün düşüşünü andıran bir şekilde süzüle süzüle yere çakıldı zavallı kuş.Koşar adım yaklaştı çocuk,kuşun gagaları arasında gördüğü manzara karşısında dut yemiş bülbüle döndü.