Dün gece uyku tutmayınca bir fincan kahve yapıp pencerenin karşısına geçtim.Öğrencilerin tatilde olduğu zamanlar mahalleli huzur içinde erkenden uyur.Güzel bir sessizlik vardı.Bahçeli evin hemen girişine park etmiş 3 tekerlekli bisikleti görünce de bu sessizlikten hayal edilebilecek iyi şeyler çıkarabileceğimi düşünüyordum.En azından bisikletin iyi bir başlangıç olduğunu düşünmüştüm.Ama olmadı.
Yeni jenerasyonların nasıl yetiştirildiğini bilmiyorum ama bize hayata dair hesap kitap yapmayı öğretmediler.Bir Latin öyküsündeki goşo'nun hayata bakışı gibi yaşamayı öğrendik : "hayatı bir şarabı içer gibi yaşadık." Dolayısıyla belli bir yaşa gelene kadar " Nereye gidiyorum ben ?" diye sormayı akıl edemedik.
Bir kaç sene önce evin duvarına o günün tarihini atarken övünç kaynağı bir halt yediğimi düşünmüştüm.Ama dün gece o tarih gözüme ilişince bir can sıkıntısının, bir iç hesaplaşmanın içinde buldum kendimi.Hayatımdaki bir çok şey böyle olmuştur benim ; zamanında kendimi iyi hissetmemi sağlayan şeyler sonradan Karaman'ın koyunu olmuşlardır.Neden böyle bir hayatı seçtiğimi düşünürken aklımda "ben iyi bir insan mıyım ?" sorusu peydahlandı.Soruyu cevaplamaya çalışırken bisikletlerle ilgili bir çok anımı da erteledim ve hiç alakasız bu şarkı geldi aklıma .Sonra pencereyi kapatıp buz gibi kahveyi dökmek üzere lavaboya yollandım.
-yarex
2 comments:
zaman konusunda bir rahatsızlığın var ama onun içini doldurmadın gibi.zaman ile aranızda geçini devamı niteliğinde olacağını düşünürek bitirmiş gibisin.daha fazla gibi gibi gibiyin gibiyin gibisin(grup gündoğarken)
Bir şey anlamadım.Daha açıklayıcı olur musun ?
Post a Comment