AŞK VE MATEMATİK

Bu sayfalarda pek yer almayan bir konuyu ele alacağım bugün.İnsanın yaradılışından beri var olan bir duygu karmaşası bu.Duygu karmaşası diyorum çünkü birden çok duygu -sevinç,mutluluk,hüzün,korku,karamsarlık gibi- bir arada yaşanır.Adına aşk denmiş bu duygu karmaşasının.Belki de a.ş.k demeliyim,kimbilir! Neden aşk denmiş peki bu olaya?Aşk birşeyin kısaltılmış hali olabilir mi?Bunlar aklımı karıştıran sorulardan sadece birkaçı.
Duygu karmaşası olmasının bir sebebi de insanın aşıkken ne halde ve nasıl olduğunu bilmediğidir.Mutludur pektabi yer yer de karamsar.Korku artık bedenindedir.Ne yaparsa yapsın 'Ne olacak şimdi,nasıl olacak bu iş?' gibi soruları aklından çıkarmak pek kolay değildir.Ama bilmez ki korkuları korktuğu oranda gerçekleşecek.En aşık olduğumuzda huzursuzlanmamız,en huzurlu olduğumuzda garip ve anlaşılmaz bir şekilde sıkıntılarla sarsılmamız tamamiyle bütünleşmeyi sağlayamamızdan belki de.Bu şekilde ikilemler içinde olmak insanın yaradılışında mı var yoksa sonradan sahip olunan bir edinim mi sadece?Aşıkken pek birşeyi görmez gözümüz yani 'o' ndan başkasını.Hayat iki kişiliktir artık.Aklımızdan hep şu dizeler geçer: Oysa sevgili,
bir tek sevgil,nasıl da değiştirir dünyanın gerçeğini...
Peki aşk nasıl br duygu ki aşıkken bir başkasını düşünemez,hayal edemez oluyoruz? İnsanın üzerindeki baskıcı ruhu nereden alıyor?Hangi güce dayanıyor?Beyimiz bir çeşit örümcek ağıyla mı sarmalanıyor acaba?Eğer bir başkasını düşünecek olsak bile öncesinde kendimizi ayıplıyor,kınıyor ve belkide küfrediyoruz içten içe kendimize(yine ikilimler başgösterdi).Belki de günah işlediğimiz kanısı oluşuyor içimizde.Hrıstiyanların ,insanın günahkar bir soydan geldiği için daha doğuştan sahip olduklarına inandıkları 'ilk günah' gibi birşey bu.Ne yaparsak yapalım kurtulamayacağımız bir günah bu.
Okuyan herkes 'aşk' ın böyle oluşundan rahatsız olduğumu düşünecek.Aksine böyle olduğu için seviyorum aşkı ve aşık olmayı.Ben sadece neden arıyorum.Hiç kimsenin belli bir tanım yapamadığı ve belli kalıplara sığdıramadığı bir duygu karmaşası olsa da aşk. Gelelim neden aşıkken bir başkasını düşünemez olduğumuza...Eğer hem aşık olduğumuz kişiyi hem de bir başkasını düşünüyorsak ya aşık olduğumuz kişiye gerçekten aşık değiliz (bu arada yine onu düşünüyoruz) ya da bir başkası dediğimiz kişiye aşığız ki onu düşünüyoruz.''Ne yani birini düşünmek için aşık olmak mı gerek?'' diyenler olacaktır elbette.Burada her an,her dakika düşünmekten bahsediyorum ve bu sadece aşkla olabilecek birşey diye düşünüyorum. Dolayısıyla ikisi birlikte doğru olamaz.İki doğru olamayacağına göre burada paradoks vardır. ''Aşkın kimyası olur da matematiği olmaz mı hiç!'' gibi yersiz bir espriye hiç girişmeyeceğim. Matematikçiler bilir matematik tek doğru yanıt ister ve paradoks bir matematikçi için karabasandır. Bilmeyenleriniz için paradoksu açıklamaya çalışayım.A şahsı ''Ben hep yalan söylerim diyor.''Eğer gerçekten yalancıysa,bu söylediği de yalandır;yani aslında hiç yalan söylememektedir;bir başka tabirle doğrucudur.Fakat A şahsı doğrucuysa bu söylediği de doğrudur;yani alında o bir yalancıdır.Mantık bize A şahsını doğrucu kabul edersek yalancı, yalancı kabul edersek doğrucu olması gerektiğini gösteriyor.Demek ki A şahsının yalancı mı, doğrucu mu olduğuna karar veremiyoruz.Bu tam bir paradokstur,çünkü birbirine karşıt iki yanıt da doğru sonuç veriyor,oysa gerçek tektir. A şahsı hem yalancı,hem de doğrucu olamaz.
Gelelim aşka... A.ş.k mı demeliydim! Aşk bir paradoks mudur?Sanırım aşk bir paradokstur, çünkü aşkın neden ikilemlerle dolu olduğunu,insanın üzerinde bıraktığı etkileri -olumlu veye olumsuz- etkileri ve bu etkilerin nedenlerini anlamak pek de mümkün değil.Bu anlaşılmaz duygu karmaşasını irdelemeye gerek yok belki de zevkini çıkarmak en iyisi ve en güzeli.
Ancak şunu unutmamak da yarar var: '' ASLOLAN AŞKTIR YAŞAMDA....''

Sevgi ve saygılarımla...

Can DGNY