belki de vakit var daha...

7 gencin hikayesine devam edeceğimi söylemiştim. sizleri yanıltmak ve şüpheye düşürmek istemeyeceğimi bilirsiniz. küstahça bir tavırla söyledim bunu ama hepiniz bilirsiniz benim nasıl olduğumu. herneyse hikayeye devam edelim...
7 sökeli genç...
başlarına gelenler umulmadık şeyler değildi.tahmini güç olmayan,alışılageldik olaylardı aslında. çok karmaşık bir hayatları yoktu anlayacağınız.herkesten uzak kendi dünyalarını kurmuş, kendilerince eğlenen,içen,coşan gençlerdi bir zamanlar. artık öyleler mi? kim bilir! belki de... hayat hepsinden çok şey aldı ve aralarından bir kişiden en fazla.
günlerden bir gün başına gelenlerden sonra ne yapacağını bilemeyen jöntürk,arkadaşlarına sığınmayı bile gururuna yediremedi ve babasına karşı çıkarak evi terketti. o bir jöntürktü ve tek başına hayatta kalabilirdi tüm imkansızlıklara rağmen.hayata karşı dik durmayı becerebilen,asi ruhlu bir gençti. asiliğinin altında kimsenin tahmin edemeyeceği bir duygusallık vardı. bu yönünü kendisi de sevmiyordu çoğu zaman fakat ne yaparsa yapsın bu yönünü değiştiremeyeceğini o da biliyordu. fütursuzca davranarak bu yönünü açığa çıkarmamak için elinden geleni yapıyor,yapıyordu.ancak artık çok geçti.(bir önceki yazımın başlığı buralarda gizliydi) bunun için çok geçti fakat yapılacak daha çok şeyi vardı ve bunları yapması için umut tazeleniyordu kimsenin bilmediği diyarlarda.yapacağı tek şey o diyarlara ulaşmak için engelleri aşmaktı. gücü kalmışmıydı ve istiyor muydu bunu gerçekten? ama başka çaresi yok gibiydi. düşünmeye bile gerek yoktu aslında ama günlerini,gecelerini buna harcadı. olayı kabullenememesinin yanında başarısızlığı kendine yedirememesinin de etksi vardı tabiki. zaman geçtikçe yapacak başka birşeyi olmadığını anlayacak geldiği yere geri döneceği umudunu taşıyan biz arkadaşlarını bile elinin tersiyle savurmuştu bir tarafa. hepimiz bekliyoruz,ne olacak,ne bitecek diye... önümüzdeki günler jöntürk n.a.c.i nin geleceğine bir ışık tutacak ve hangi yola gideceğini gösterecek...
bir sonraki yazıda görüşmek dileğiyle
hepinize sevgi ve saygılarımla
Can DGNY