artık çok geç

yıllar önce geleceğin böyle olacağını nerden bilebilirdik.hayatın bize neler getireceğini daha doğrusu sırtımıza neler yükleyebileceğini nasıl kestirebilirdik.hayat toz pembeydi o zamanlar. tabiki lise yıllarından bahsediyorum.çok değil daha 4-5yıl öncesinden.artık birer üniversiteliyiz, bu sıfatı pek benimsemesekte...( benimsemeyen arkadaşlarımız oldu) artık geriye dönüp de bazı şeyleri yeniden yapmak ya da hiç yapmamış olmayı dilerdik belki de.ancak artık çok geç. tren çoktan gardan uzaklaştı ve onu yakalama şansımız yok.yine de çok umutsuz değiliz.hayatın bize hediye edeceği daha çok şey var,hiç ummadığımız anlarda sürprizlerle karşılacabiliriz.önemli olan afallamadan yola devam etmek,edebilmek... hiç birimiz duygularına gem vurarak yaşamayı seçmedik,bu bizim elimizde değildi belki de.

jöntürkler adı ile yola çıkan bir grup gencin hikayesi bu. zaman zaman komik,zaman zaman trajedik olaylara sahne olmuş bir geçmiş...kaybedenlerin hikayesi. hepsi bir tarafa savrulmuş olsa da yine de pek kopmadılar birbirlerinden,hala vakit ve şans buldukça görüşüyorlar ve dostluğun ne olduğunu biliyorlar. bu grubun üyeleri sırayla takdim etmek istiyorum: Naci,Muzo,Tolga,Cem,Onur,Can ve aramıza son olarak katılan Doğan...

bu onurlu 7 gencin hikayesi henüz bitmedi. devamı elbette ki gelecek...

hepinize sevgi ve saygılarımla

Can DGNY